Zirve
New member
**Türk Medeni Kanununa Göre Kimler Evlenemez?**
Evlenme, insanların en temel haklarından biri olmakla birlikte, Türk Medeni Kanunu, evlenmeye ilişkin bazı düzenlemeler getirerek, belirli kişiler için evlenme hakkını kısıtlamaktadır. Bu kısıtlamaların amacı, toplumsal düzenin ve bireylerin haklarının korunmasıdır. Türk Medeni Kanunu’na göre, evlenemez sayılan kişileri ve bu kısıtlamaların gerekçelerini anlamak, toplumun temel yasalarına uygun bir şekilde evlilik birliğinin kurulmasını sağlamak açısından önemlidir.
**Evlenme Yaşı**
Türk Medeni Kanunu'na göre evlenme için belirlenen asgari yaş sınırı, evliliğin kişilerin fiziksel, duygusal ve toplumsal olgunlaşma düzeyine uygun bir şekilde yapılmasını amaçlar. Bu sınır, erkekler ve kadınlar için farklıdır. Kanuna göre, kadınların evlenme yaşı 17 iken, erkeklerin evlenme yaşı 18'dir. Ancak, herhangi bir sebeple, 17 yaşındaki kadınlar ve 18 yaşındaki erkekler de mahkeme kararı ile evlenebilirler. Bununla birlikte, bir kişinin kendi iradesi dışında evlenmesi durumunda ortaya çıkacak problemleri önlemek için, en alt yaş sınırı, toplumsal normlar ve psikolojik olgunluk dikkate alınarak belirlenmiştir.
**Yakın Akrabalık Sebebiyle Evlilik Yasağı**
Türk Medeni Kanunu, yakın akraba olan kişilerin evlenmesini yasaklamaktadır. Bu yasağın gerekçesi, genetik hastalıkların ve psikolojik problemlerinin engellenmesidir. Kanun, doğrudan kan hısımlığı bulunan kişiler arasında evliliği yasaklamaktadır. Buna göre, birbirinin annesi, babası, kardeşi, büyükannesi, büyükbabası gibi yakın hısımlara sahip kişiler evlenemezler. Ayrıca, evlilik birliğinde olan kişilerin kayın hısımları (eşin annesi, babası, kardeşi gibi) ile de evlenmeleri yasaktır.
Türk Medeni Kanunu, daha geniş anlamda hısımlık ilişkisinden türeyen evlilik yasağını, genetik hastalıkların önüne geçmek amacıyla getirmiştir. Ancak, bu yasağa ilişkin özel düzenlemeler bulunmaktadır. Örneğin, akraba evlilikleriyle ilgili bazı özel durumlarda mahkeme izni ile evlenmeye izin verilebilmektedir.
**Evlilik Yasağı Getiren Mahkeme Kararları**
Türk Medeni Kanunu, kişinin ruhsal durumu göz önünde bulundurularak, mahkeme kararı ile evlenmesi yasaklanabilmektedir. Bu durum, özellikle akıl sağlığı yerinde olmayan, psikolojik sorunları bulunan veya ağır bir zihinsel engeli olan bireyler için geçerlidir. Kanuna göre, bir kişinin akıl sağlığı yerinde değilse, kişi mahkeme kararı ile evlenememektedir. Ancak, bu durumda kişinin zihinsel durumu uzmanlar tarafından değerlendirilmeli ve mahkeme, kişinin evliliğe uygun olup olmadığını belirlemelidir.
Bir kişinin evlenmesinin yasaklanması, yalnızca zihinsel durumunun evlilik için elverişli olmamasıyla sınırlı değildir. Ayrıca, kişinin herhangi bir tedaviye ihtiyacı varsa ve tedavi sürecinin bozulmaması gerekliyse, evlenmesine engel olunabilir. Mahkeme, her durumu özel olarak inceleyerek karar verir.
**Zaten Evliliği Devam Eden Kişiler**
Türk Medeni Kanunu'na göre, bir kişinin halihazırda geçerli bir evliliği varsa, aynı kişi başka birisiyle evlenemez. Yani, evli bir kişi, boşanma işlemi tamamlanmadan ya da eşinin ölümü gibi bir durum söz konusu olmadan başka bir kişiyle evlenemez. Evliliğin devam ettiği sürece, ikinci bir evlilik yasaktır. Bu, hem kişilerin evliliklerini ciddiyetle sürdürmelerini sağlamak hem de toplumsal düzenin korunmasını amaçlamaktadır.
**Geçerli Boşanma Kararının Olmaması Durumu**
Bir kişi, boşanma kararı almış olsa bile, hâlâ boşanması tamamlanmamışsa, evlenmesi hukuken mümkün değildir. Yani, boşanma davası açılmış olsa bile, iki tarafın boşanma işlemi kanunen tamamlanmadığı sürece, kişinin başka biriyle evlenmesi hukuka aykırı olacaktır. Bu, özellikle boşanma sürecinde olan ancak hâlâ resmi olarak evli sayılan bireyler için geçerlidir.
**Kendi İsteğiyle Evlilik İçin Kısıtlamalar**
Türk Medeni Kanunu, bazen kişilerin kendi iradesiyle evlenmelerini engelleyen durumları da dikkate alır. Örneğin, kişi alkol veya uyuşturucu bağımlılığına sahipse, kanun, kişinin sağlıklı bir evlilik birliği kuramayacağı gerekçesiyle evlenmesini kısıtlayabilir. Bu gibi durumlarda, mahkeme, kişinin evlenme iradesini geçerli saymayabilir.
**Cinsel Yönelim ve Cinsiyet Kimliği Sebebiyle Evlilik Kısıtlamaları**
Türk Medeni Kanunu, evlilik düzenlemelerinde cinsel yönelim ve cinsiyet kimliğine dayalı olarak kısıtlamalar getirmez. Ancak, evlenme işlemi, biyolojik ve hukuki olarak cinsiyet eşitliğine dayalı yapılmalıdır. Bu bağlamda, Türk Medeni Kanunu, evlilikleri heteroseksüel birliktelikler olarak tanımlar. Fakat cinsel yönelim değişiklikleri ile ilgili diğer toplumsal düzenlemeler ve evlilikle ilgili tartışmalar ayrı bir hukuki alanda değerlendirilir.
**Sonuç**
Türk Medeni Kanunu, evlenme ile ilgili birçok düzenleme ve kısıtlama getirmektedir. Bu kısıtlamaların temel amacı, evlilik birliğinin toplumsal düzen içinde sağlıklı bir şekilde sürdürülmesini ve bireylerin haklarının korunmasını sağlamaktır. Evlenmeye engel teşkil eden durumlar arasında akraba ilişkileri, akıl sağlığı, mevcut evliliğin sürmesi gibi önemli sebepler bulunmaktadır. Türk Medeni Kanunu, evlenme özgürlüğünü garanti altına alırken, aynı zamanda toplumsal düzeni koruma ve bireylerin çıkarlarını gözetme amacı gütmektedir.
Evlenme, insanların en temel haklarından biri olmakla birlikte, Türk Medeni Kanunu, evlenmeye ilişkin bazı düzenlemeler getirerek, belirli kişiler için evlenme hakkını kısıtlamaktadır. Bu kısıtlamaların amacı, toplumsal düzenin ve bireylerin haklarının korunmasıdır. Türk Medeni Kanunu’na göre, evlenemez sayılan kişileri ve bu kısıtlamaların gerekçelerini anlamak, toplumun temel yasalarına uygun bir şekilde evlilik birliğinin kurulmasını sağlamak açısından önemlidir.
**Evlenme Yaşı**
Türk Medeni Kanunu'na göre evlenme için belirlenen asgari yaş sınırı, evliliğin kişilerin fiziksel, duygusal ve toplumsal olgunlaşma düzeyine uygun bir şekilde yapılmasını amaçlar. Bu sınır, erkekler ve kadınlar için farklıdır. Kanuna göre, kadınların evlenme yaşı 17 iken, erkeklerin evlenme yaşı 18'dir. Ancak, herhangi bir sebeple, 17 yaşındaki kadınlar ve 18 yaşındaki erkekler de mahkeme kararı ile evlenebilirler. Bununla birlikte, bir kişinin kendi iradesi dışında evlenmesi durumunda ortaya çıkacak problemleri önlemek için, en alt yaş sınırı, toplumsal normlar ve psikolojik olgunluk dikkate alınarak belirlenmiştir.
**Yakın Akrabalık Sebebiyle Evlilik Yasağı**
Türk Medeni Kanunu, yakın akraba olan kişilerin evlenmesini yasaklamaktadır. Bu yasağın gerekçesi, genetik hastalıkların ve psikolojik problemlerinin engellenmesidir. Kanun, doğrudan kan hısımlığı bulunan kişiler arasında evliliği yasaklamaktadır. Buna göre, birbirinin annesi, babası, kardeşi, büyükannesi, büyükbabası gibi yakın hısımlara sahip kişiler evlenemezler. Ayrıca, evlilik birliğinde olan kişilerin kayın hısımları (eşin annesi, babası, kardeşi gibi) ile de evlenmeleri yasaktır.
Türk Medeni Kanunu, daha geniş anlamda hısımlık ilişkisinden türeyen evlilik yasağını, genetik hastalıkların önüne geçmek amacıyla getirmiştir. Ancak, bu yasağa ilişkin özel düzenlemeler bulunmaktadır. Örneğin, akraba evlilikleriyle ilgili bazı özel durumlarda mahkeme izni ile evlenmeye izin verilebilmektedir.
**Evlilik Yasağı Getiren Mahkeme Kararları**
Türk Medeni Kanunu, kişinin ruhsal durumu göz önünde bulundurularak, mahkeme kararı ile evlenmesi yasaklanabilmektedir. Bu durum, özellikle akıl sağlığı yerinde olmayan, psikolojik sorunları bulunan veya ağır bir zihinsel engeli olan bireyler için geçerlidir. Kanuna göre, bir kişinin akıl sağlığı yerinde değilse, kişi mahkeme kararı ile evlenememektedir. Ancak, bu durumda kişinin zihinsel durumu uzmanlar tarafından değerlendirilmeli ve mahkeme, kişinin evliliğe uygun olup olmadığını belirlemelidir.
Bir kişinin evlenmesinin yasaklanması, yalnızca zihinsel durumunun evlilik için elverişli olmamasıyla sınırlı değildir. Ayrıca, kişinin herhangi bir tedaviye ihtiyacı varsa ve tedavi sürecinin bozulmaması gerekliyse, evlenmesine engel olunabilir. Mahkeme, her durumu özel olarak inceleyerek karar verir.
**Zaten Evliliği Devam Eden Kişiler**
Türk Medeni Kanunu'na göre, bir kişinin halihazırda geçerli bir evliliği varsa, aynı kişi başka birisiyle evlenemez. Yani, evli bir kişi, boşanma işlemi tamamlanmadan ya da eşinin ölümü gibi bir durum söz konusu olmadan başka bir kişiyle evlenemez. Evliliğin devam ettiği sürece, ikinci bir evlilik yasaktır. Bu, hem kişilerin evliliklerini ciddiyetle sürdürmelerini sağlamak hem de toplumsal düzenin korunmasını amaçlamaktadır.
**Geçerli Boşanma Kararının Olmaması Durumu**
Bir kişi, boşanma kararı almış olsa bile, hâlâ boşanması tamamlanmamışsa, evlenmesi hukuken mümkün değildir. Yani, boşanma davası açılmış olsa bile, iki tarafın boşanma işlemi kanunen tamamlanmadığı sürece, kişinin başka biriyle evlenmesi hukuka aykırı olacaktır. Bu, özellikle boşanma sürecinde olan ancak hâlâ resmi olarak evli sayılan bireyler için geçerlidir.
**Kendi İsteğiyle Evlilik İçin Kısıtlamalar**
Türk Medeni Kanunu, bazen kişilerin kendi iradesiyle evlenmelerini engelleyen durumları da dikkate alır. Örneğin, kişi alkol veya uyuşturucu bağımlılığına sahipse, kanun, kişinin sağlıklı bir evlilik birliği kuramayacağı gerekçesiyle evlenmesini kısıtlayabilir. Bu gibi durumlarda, mahkeme, kişinin evlenme iradesini geçerli saymayabilir.
**Cinsel Yönelim ve Cinsiyet Kimliği Sebebiyle Evlilik Kısıtlamaları**
Türk Medeni Kanunu, evlilik düzenlemelerinde cinsel yönelim ve cinsiyet kimliğine dayalı olarak kısıtlamalar getirmez. Ancak, evlenme işlemi, biyolojik ve hukuki olarak cinsiyet eşitliğine dayalı yapılmalıdır. Bu bağlamda, Türk Medeni Kanunu, evlilikleri heteroseksüel birliktelikler olarak tanımlar. Fakat cinsel yönelim değişiklikleri ile ilgili diğer toplumsal düzenlemeler ve evlilikle ilgili tartışmalar ayrı bir hukuki alanda değerlendirilir.
**Sonuç**
Türk Medeni Kanunu, evlenme ile ilgili birçok düzenleme ve kısıtlama getirmektedir. Bu kısıtlamaların temel amacı, evlilik birliğinin toplumsal düzen içinde sağlıklı bir şekilde sürdürülmesini ve bireylerin haklarının korunmasını sağlamaktır. Evlenmeye engel teşkil eden durumlar arasında akraba ilişkileri, akıl sağlığı, mevcut evliliğin sürmesi gibi önemli sebepler bulunmaktadır. Türk Medeni Kanunu, evlenme özgürlüğünü garanti altına alırken, aynı zamanda toplumsal düzeni koruma ve bireylerin çıkarlarını gözetme amacı gütmektedir.